کشف تصاویر چند فرعون در اعماق نیل

به گزارش پیام میهن خبر و نقل از میراث آریا، یک تیم مشترک فرانسوی‌مصری تعدادی حکاکی‌ را زیر آب‌های نیل در جنوب آسوان در منطقه‌ای پیدا کردند که زمان ساخت سد بلند آسوان بین سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ زیر آب رفته بود. پیش از این سیل، تا حد امکان تلاش زیادی به رهبری یونسکو برای ثبت و جابه‌جایی بقایای باستان‌شناسی از منطقه انجام شد. با این حال، بسیاری از آثار را نمی‌شد به موقع جابه‌جا کرد و متأسفانه این آثار خیلی زود به‌واسطه پروژه ساخت و ساز زیر آب رفتند.
آسوان (Aswan) برای مصریان باستان اهمیت زیادی داشت چون تقریبا نزدیک مرز جنوبی کشور بود و شماری معابد مهم نزدیک آن قرار داشت که شامل ابوسیمبل می‌شد؛ مکانی دارای چهار مجسمه عظیم از رامسس دوم (زندگی ۱۳۰۳ تا ۱۲۱۳ قبل از میلاد) که هر کدام حدود ۲۱ متر ارتفاع دارند. آسوان خانه مجموعه معبد فیله (Philae) نیز هست، جایی که آخرین کتیبه هیروگلیف مصری سال ۳۹۴ پس از میلاد نوشته شده است.
وزارت گردشگری و آثار باستانی مصر گفته که هدف این تیم، شناسایی و ثبت کتیبه‌ها و حکاکی‌های باقیمانده است که اکنون زیر آب هستند. برای انجام این کار، اعضای تیم در حال غواصی به سمت بقایا و ثبت آن‌ها با استفاده از عکاسی، ویدئو و فتوگرامتری هستند، تکنیکی که شامل گرفتن ده‌ها عکس از یک شیء می‌شود که بعداً می‌توان برای ایجاد یک مدل دیجیتال سه‌بعدی از آن استفاده کرد.
مقامات وزارت در بیانیه‌ای اعلام کردند تصاویری که به تازگی از فراعنه پیدا شده شامل این تصاویر می‌شود: آمنهوتپ سوم (حکومت حدود ۱۳۹۰ تا ۱۳۵۲ ق‌م)، توتموس چهارم (حکومت حدود ۱۴۰۰ تا ۱۳۹۰ ق‌م)، پسامتیک دوم (حکومت حدود ۵۹۵ تا ۵۸۹ ق‌م) و آپریس (حدود ۵۸۹ تا ۵۷۰ ق‌م)، حاکمان سلسله‌های ۱۸ و ۲۶. این بیانیه اطلاعات کمی در مورد آنچه کتیبه‌ها می‌گویند یا ظاهر کنده‌کاری‌ها داشت، اما اشاره کرد که آن‌ها به خوبی حفظ شده‌اند. با ادامه کار تیم، احتمالاً بقایای بیشتری پیدا خواهد شد.
حکاکی‌های مصر باستان حتی پس از چندین دهه زیر آب بودن به دلیل پروژه ساخت سد بلند آسوان، هنوز قابل‌مشاهده هستند
لایو سایِنس با دانشمندانی که درگیر این تحقیق نبودند تماس گرفت تا نظر آن‌ها را در مورد حکاکی‌ها جویا شود. جیتسه دایکسترا، استاد کلاسیک و مطالعات دینی در دانشگاه اتاوا عقیده داشت که این یافته‌ها جالب هستند اما برای دانستن اهمیت آن‌ها به اطلاعات بیشتری نیاز است. ویلیام کاروترز، مدرس دانشکده مطالعات فلسفی، تاریخی و میان‌رشته‌ای در دانشگاه اِسِکس بریتانیا، گفت که این یافته‌ها نشان می‌دهند بقایای جان سالم به در برده از آب‌گرفتگی، بیشتر از آن است که یونسکو زمان انجام عملیات نجات در دهه ۱۹۶۰ و دهه ۱۹۷۰ فکر می‌کرد ممکن باشد.
آلخاندرو خمنز-سرانو، باستان‌شناسی که کاوش‌ها را در گورستانی نزدیک آسوان مدیریت کرده و استاد مصرشناسی و باستان‌شناسی خاور نزدیک در دانشگاه جین در اسپانیا، به لایو سایِنس گفته که آسوان یک سایت معدن مهم برای گرانیت بوده و این امکان وجود دارد که بقایای تازه کشف‌شده برای انتقال به قسمت دیگری از مصر در نظر گرفته شده بودند. از سوی دیگر، ممکن است آن‌ها بخشی از معابد نزدیک آسوان باشند.